کاپیتانی بدون هواپیما

همیشه روز تولدم و یا سال نو در ظاهر خوشحال ولی در باطنم ناراحتم ، دلیلش هم اینه که یاد اهدافم که هنوز بهشون نرسیدم میفتم ، نمیدونم ولی فکر میکنم که اگه به اون اهدافی که تو زندگیم میخوام برسم دیگه هیچی نمیخوام ، چهارم اسفند ماه سالروز وبلاگ نویسی من بود، ولی حسش نبود (طبق خطبه بالا) بیخیال

باز هم طبق معمول روزهای تعطیل که قربونش برم توی مملکت گل و بلبلمون از نون شب هم واجب تره یه برنامه ریزی درست ودرمون(یقول فرزاد حسنی) کردم.، که شامل : مرور درس های دانشگاه ، خوندن رمان، زبان انگلیسی ، ورزش از نوع حرفه ای ، خوندن یه کتاب پدردار هوانوردی و چند تفریح ناسالم مختص افراد مجرد و بیکار، البته فکرای بد نکنید فعلاً ناسالام تلقی میشه

پ.ن1 : بازم تصادف کرم ، یه توصیه اگه به شیراز میاید غید آینه بقل و سپراتونو بزنید تا از سفرتون لذت ببرید

پ.ن2 : این روزا هوای شیراز بد فاز میده همونجور که گفتم با برو بچ ناخلف صفا رو برقرار کردیم جاتون خالی