چو ایران نباشد ...

حرف هایی که میخوام بنویسم ، اینقدر تکراری شده که معنیش رو دیگه از دست داده ، اما من هم مینویسم و شما هم بنویسید تا فرجی شود و دوستان دربندمان که به جرم دست به قلم بردن ، هرچند ، گاهی تند و بی پروا اما از سر دلسوزی و عشق ، همین روز ها به آغوش خانواده ی چشم انتظارشان برگردند ، از همین جا نه بعنوان یک بلاگر بلکه به عنوان یک ایرانی از مسئولین ذیربط درخواست دارم که با آزاد کردن افرادی که به خاطر حرفشان دربند شده اند ، دل مادرانی را که با خون دل اونها رو به ثمر رسوندن رو شاد کنند.

مطلب مرتبط با این پست